16 maart 2023: De vliegende start van wielervoorjaar 2023

Standaard

https://www.podbean.com/media/share/pb-erzfn-13c5183

Joerie en Pieter leggen hun eerste ei van 2023, over de vliegende start van Lotte Kopecky, de SD Worx-sprint in de Strade Bianchi, het vernieuwe Movistar met winst voor Floortje Mackaij, de vaste waarden Van Vleuten en Bastianelli, een rijtje beloften met onder anderen De Wilde, Ghekiere en Van Pachtenbeke, ook nog tijd voor gelijk prijzengeld en terugkeren in het peloton na een zwangerschap zoals bijvoorbeeld Lotta Henttala.

 

Joerie is naast Koersdirecteur van de Baloise Ladies Tour ook sterk betrokken bij een aantal andere vrouwenwedstrijden zoals seizoensopener Omloop Het Nieuwsblad en Danilith Nokere Koerse. Hij volgt het vrouwenwielrennen al meer dan 18 jaar op de voet. Daarnaast is hij ook een kenner/liefhebber van het fenomeen “Olympische Spelen”. 

Pieter heeft na jaren freelance verslaggeving van vrouwenwedstrijden in opdracht van de organisaties zijn zinnen op deze podcast gezet. Zijn meest gekende wapenfeit is het legendarische interview met Cecily Uttrup Ludwig na de Ronde van Vlaanderen 2019, maar hij kon al sinds 2014 met eigen ogen de steile opmars van de vrouwenkoers aanschouwen. 

Samen proberen ze dus de actualiteit en de evolutie van de vrouwenkoers te analyseren in deze podcast. 

Advertentie

10 mei 2022: de Ardennenklassiekers.

Standaard

https://www.podbean.com/media/share/pb-zz63f-1226708

Ruim na afloop van de Ardennenklassiekers nemen Joerie en Pieter nog eens een uurtje de tijd om na te kaarten over wat was en misschien nog meer of wat niet was in het vrouwenpeloton. Want waar het hart van vol is … juist ja!

Welke vaststellingen bleven hangen en de podcast haalden? Je hoort het in de tweede aflevering van Joepie, Vrouwenkoers!

 

5 april 2022: de voorjaarsklassiekers.

Standaard

https://www.podbean.com/media/share/pb-833tg-11f3158

Net na de Ronde van Vlaanderen nemen Joerie en Pieter even de tijd om het voorbije klassieke voorjaar in het vrouwenwielrennen te overschouwen.

Wie en wat merkten we op? In positieve of negatieve zin? Welke evoluties zien we bij rensters en in de vrouwenkoers in het algemeen? Je hoort het allemaal in deze eerste aflevering van Joepie, Vrouwenkoers!

Online en/of lokaal kopen

Standaard

Het was iets begin deze week, Paul Magnette die zowat de oorlog verklaarde aan de e-commerce in Humo. Later kwam hij er met een genuanceerd antwoord op terug in een aantal kranten.

Deze morgen op MNM hoorde ik dat Peter Van De Veire van luisteraars de opmerking kreeg dat hij niet online moest shoppen maar lokaal.

Beide gebeurtenissen doen me huiveren, want online kopen is niet per definitie slecht of verkeerd en mensen die alleen fysieke lokale winkels steunen zijn ook niet 100% juist. Volgens mij zit er in een ideale wereld een beetje van alles en mogen we vooral de lokale online initiatieven niet vergeten.

Sinds we in oktober 2021 een Safeshops Diamond Award gewonnen hebben mijmer ik regelmatig over hoe we dat ooit klaargespeeld hebben met onze kleine lokale online winkel.

Vooreerst: het concept van “enkel een fysieke winkel”, hopelijk is iedereen het daarover eens, dat is niet meer van deze tijd, het hoeft niet noodzakelijk echte online verkoop te zijn, maar elk bedrijf moet op vandaag minstens aanwezig zijn op het net. Dat kan op heel verschillende wijzen, maar zeg nu eerlijk, een bedrijf waar je amper iets over kan vinden op google of facebook, vertrouw jij dat nog? Ik geloof sterk in een multichannel aanpak waar je minstens online info kan vinden en waar een lokale vestiging nog een meerwaarde kan bieden bij producten waar passen of kwaliteit voelen nog telt of waar je zelfs gewoon kan afhalen in je buurt als je dat wil.

Daarnaast wil ik hier vooral de loftrompet spelen van de lokale online winkel, die wel degelijk meer aandacht van de klant verdient. Want onbekend is vaak onbemind.

Het is met zekerheid een feit dat het voor dergelijke kleine online start-ups niet eenvoudig is, je start altijd met een achterstand op de gekende grote spelers. Zeker als je de dingen juist wil doen, juridisch en fiscaal in orde wil zijn, dan kost je dat behoorlijk wat tijd en moeite. Het is trouwens een voortdurende job dat gedeelte, want wetgeving evolueert en jij moet mee, hoe klein je webshop ook is. Ik ben dan ook van mening dat ook klanten van de kleinste webshop recht hebben op een shopervaring die volledig legaal gecoverd is en met een correcte service.

Als je koopt bij een lokale webshop:
-Dan maakt die handelaar zijn hart een vreugdesprongetje bij elke keer zijn smartphone “plingt” met de boodschap: Je hebt een nieuwe bestelling. (Al dan niet gevolgd door een klein vreugdedansje)
-Dan steekt die handelaar zijn handen uit de mouwen om jouw pakketje klaar te maken, in te pakken en te verzenden tegenover grote spelers waar een robot de pakjes uit een magazijn haalt en dropt bij een inpakker die de pakbon “controleert” en de goederen verpakt en op een kar gooit. De enige emoties die hierbij vrijkomen zijn vermoedelijk diepe zuchten van de inpakker die onderbetaald (nacht-)uren staat te kloppen.
-Kan je meestal gewoon een berichtje sturen naar de ondernemer zelf, via Facebook, instagram of whatsapp, met een vraag over je bestelling of de producten, een extraatje is vaak perfect mogelijk en de persoonlijke service staat meestal ook garant voor een tevreden klant.
-Maak je als klant ook echt een verschil en dat merk je vaak aan de kwaliteit, een persoonlijke boodschap bij je levering en soms zelfs persoonlijke levering aan je voordeur.

ps: een gunstige wind bracht me op de hoogte dat een aantal lokale online initiatieven hier in Eeklo binnenkort met iets leuks op de proppen komen.

ps: er zijn uiteraard ook iets grotere ondernemingen die nog steeds “lokaal” verankerd zijn, die lokale winkels hebben, hun personeel goed soigneren en bijdragen aan de belgische economie en werkgelegenheid. Kiezen voor dit type ketens is nog altijd beter dan kiezen voor een multinational.

De SG Cycling Podcast, what’s in a name?

Standaard

Hij kwam hier al 2 keer voorbij, de SG Cycling Podcast, en ik kreeg al wat vragen over het wat en waarom, daarom even een woordje uitleg.

De meeste lezers weten wel dat ik al geruime tijd een uitgebreide interesse in het wielrennen heb, het vrouwenwielrennen in het bijzonder. Een vijftal jaar geleden kreeg ik de kans om eerst mijn schouders te zetten onder de BeNe Ladies Tour (nu Baloise Ladies Tour) en later ook de vrouwenwedstrijden van Flanders Classics te volgen en live te verslaan op de wedstrijddag. Ik mocht de professionalisering van het vrouwenwielrennen vanop de eerste rij volgen. Ik mocht de grootste kampioenen interviewen en vorig jaar leverde ik in het kader van dé Ronde één van de meest besproken wielerinterviews ooit af. Het interview werd door verschillende media in binnen- en buitenland opgepikt en zit tegenwoordig in de mediatraining die de UCI aan zijn jeugdrenners aanbiedt.

Ik trap een open deur in als ik zeg dat Covid-19 dan ook zwaar ingreep op mijn wieleractiviteiten, na #KBK en #OHNWomen zat het er opeens op voor 2020. Enkel voor Gent-Wevelgem ging ik nog op pad in de heuvelzone. Maar dat stond los van het vrouwenwielrennen.

Van al dat “stilzitten” begint een mens wat verveeld te geraken en dan denk je al eens na wat je nog zou kunnen doen rond datzelfde onderwerp. Een goeie vriend fluisterde me in dat hij een goeie podcast gericht op vrouwenwielrennen wel zou kunnen smaken.

En dat idee bleef even in mijn hoofd rondspoken, er was wat twijfel tussen podcast of vloggen. Maar het podcasten won het van de video. Want nog erger dan je eigen stem moeten aanhoren is je eigen op een scherm moeten zien. (LOL)

 

Dus verdiepte ik me in de wereld van de podcast, de technische kant, podcasts luisteren bij de vleet om inspiratie op te doen. En dan begon de zoektocht naar een titel. Ik weet dat SG Cycling niet echt flitsend is, maar ik ben er wel van overtuigd.

SG staat voor Sterke Geslacht, Strong Gender en last but not least Studio Gaston. Gaston die verwijst naar de vorige bewoner van ons huis, maar die in het kader van de cycling podcast ook wel een beetje verwijst naar Gaston Rebry, Wevelgemse coureur in de jaren 1920 en 1930 die een aantal Wevelgemse ondernemers inspireerde voor Gent-Wevelgem, de koers die mij zo nauw aan het hart ligt.

De bedoeling is dus van minstens 1 keer per maand een aflevering te produceren, het concept is nog wat aan het groeien en ligt nog niet helemaal vast. Maar ook daar komen we wel uit. Ik wil content over procycling en voor de cyclo-toeriste brengen.

De eerste aflevering had maar 1 gast: Personal Trainer Timmy Claeys en met hem had ik het over wintertraining.

De tweede aflevering had 2 gasten: met wielrenster Kelly Druyts had ik het over haar carrière en met Angélique Dupré ging het over haar kledingmerk, haar fietscommunity en vrouwenfietsen.

Het zou me zeker een plezier doen als jullie even de tijd willen nemen om eens te luisteren.

Tot de volgende aflevering !

SG Cycling Pilootaflevering 2: Kelly Druyts & Angélique Dupré

Standaard

In deze tweede aflevering van de SG Cycling Podcast spreken we met profrenster Kelly Druyts en Cycling Entrepreneur Angélique Dupré.

Als eerste spreken we met Kelly Druyts, de oudste van de 4 fietsende zussen. Ze vertelt ons over hoe het begon, haar onverwachte wereldtitel en hoe ze haar gezin met koers combineert. In 2021 rijdt ze opnieuw voor Chevalmeire Cycling

Tussendoor een nieuw rubriekje, “Terug op de fiets”, waarin ik mijn eigen vooruitgang in de fietstraining deel. Ik introduceer in deze aflevering mijn doel voor deze zomer.

Het tweede interview is er eentje met Angélique Dupré, een creatieve duizendpoot met een grote vrouwelijke cyclingcommunity, een eigen fietskledinglijn, werkervaring bij Eddy Merckx Bikes en schrijfster van meerdere wielerboeken. 

Met haar hebben we het over haar gele Gianni Motta, truitjes met twintig sponsors op, over kleding en fietsen voor vrouwen en over het Zij aan zij project van Cycling Vlaanderen.

Little Black Bike Facebook
Little Black Bike Instagram

 

 

SG Cycling Pilootaflevering 1: De winter door! met Timmy Claeys

Standaard

 

https://www.podbean.com/media/share/pb-vamyc-f2f937

In de eerste pilootaflevering ga ik in gesprek met Timmy Claeys, master in de bewegingswetenschappen en personal trainer en entertrainer bij 2B Ultra.

 

We hebben het over indoor-cycling, core training en Mace training als actieve trainingsvormen. Mace training is een unieke trainingsvorm die focust op een balans tussen lichaam en geest om betere resultaten te bekomen. 

Daarnaast hebben we het over het mentale aspect, we bespreken hoe je jezelf gemotiveerd kan houden om je doelen te bereiken. 

Last but not least bespreken we voeding, de basis voor al je resultaten. Een goede analyse van wat je eet en wat je nodig hebt is belangrijk. Timmy investeert momenteel zeer veel in dit aspect van het welzijn en gaat daarom vanaf 2021 zelfs DNA-analyses gebruiken om mensen te helpen hun voedingspatroon te optimaliseren. (ism Emma Health)

Hoewel we in de toekomst vooral willen focussen op vrouwenwielrennen is deze aflevering genderneutraal opgebouwd, alle tips zijn waardevol voor beide geslachten. 

 

Je kan Timmy vinden op alle social media maar hij is persoonlijk het meeste actief op Instagram en met zijn zaak 2B Ultra op Facebook

Bubbels, bubbels, bubbels …

Standaard

Bubbels, het zal ongetwijfeld in de top 5 staan in de verkiezing van woord van het jaar. Maar ondertussen hebben we het stilletjes gehad met dat soort van bubbels. Het was hoog tijd voor een soort die we liever hebben. We trokken afgelopen weekend, door een samenloop van omstandigheden, voor 2 overnachtingen naar de Champagnestreek. 

Ik prikte er 2 streken uit die ik graag wilde bezoeken: de Vallei van de Marne omdat daar het meeste Pinot Meunier te vinden is en de Côte de Blancs omdat dat het makkelijkste te combineren was met ons logement. 

Op dag 1 was onze eerste stop aan de Chapelle Saint-Lié in Ville-Dommange, vanop dat punt heb je een prachtig zicht op de Montagne de Reims. Hoewel we dat gebied niet echt bezocht hebben was de stop met het uitzicht zeker een aanrader. Je kan er zelfs picknicken aan de tafeltjes die er staan. 

Champagne_2020-1

Het zicht van aan Chapelle Saint-Lié.

Tweede halte was onze eerst stop bij een Champagnehuis. Ik had op verschillende plaatsen interessante dingen gelezen over Roger-Constant Lemaire. we werden er hartelijk onthaald door de patron zelve en hij nam ons op sleeptouw naar zijn (deels modern/deels authentiek) atelier en één van zijn kelders. Doordat zij geen malolactische gisting toepassen en bijna volledig biologisch werken hebben ze een interessant aanbod dat minstens 4 jaar gerijpt heeft op fles. Daarnaast gebruiken ze de Pinot Meunier meer dan gemiddeld. We proefden er de Blanc de Meunier, een wijn 100% van de Pinot Meunier druif gemaakt is, iets heel specifiek, maar naar onze persoonlijke smaak (iets zoeter) wel geslaagd. Daarnaast proefden we ook hun Rosé de Saignée die eigenlijk een echte rosé is die volgens de traditionele methode tot champagne verwerkt wordt, waar veel andere boeren witte en rode wijn mengen om tot hun rosé champagne te komen. Weer een eerder zeldzaam fenomeen. Maar uit zulke zaken spreekt wel de passie van de wijnboer voor zijn product en de wil om ondanks vele regels wel unieke wijnen te kunnen presenteren. Zijn Cuvée Trianon, Trianon 66 en Blanc de Blancs waren ook zeer lekker. Het ontvangst door de Roger-Constant en zijn echtgenote was werkelijk top.
www:
https://www.champagne-lemaire.fr

We volgden vanuit Villers-sous-Châtillon even de Route Touristique du Champagne op ontdekking, een beetje “columbussen” als het ware, ongepland kwamen we uit bij een Italiaans kerkhof met slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Indrukwekkend, meer dan 3000 kruisjes. 

Champagne_2020-2

Cimétiere Militaire Italien de Bligny – Chambrecy

We volgden de route verder tot aan het standbeeld van Paus Urbain II (Urbanus in ’t latijn), een grote fan van Champagne. Hij heeft een prachtig uitzicht op de vallei van de Marne. Highly Instagramable View. #SelfieAlert. 

Dit was het meest westelijke punt dat we gedaan hebben. Daarna hebben we wat afgesneden met onze volgende bestemming in gedachten. Toen we met wat tijd over nog een “Belle Vue” passeerden stopten we daar ook nog even. Van de Aire de tourisme La Lune hadden we een mooi uitzicht op de andere kant van de Vallei van de Marne. 

Champagne_2020-5

Zicht vanop Air de tourisme La Lune

Na de sightseeing was het tijd om naar een volgende afspraak te rijden. In Boursault bezochten we binnen de kasteelmuren een bijzonder domein. Het kasteel van Boursault was in ver vervlogen tijden eigendom van dé Veuve Cliquot zelve, echter was het toen nog totaal geen wijndomein, maar een buitenverblijf en jachtdomein. Het is pas één van de volgende eigenaars die zich toegelegd heeft op de biodiversiteit van de site en er wijnbouw startte. Het domein is 20 hectare groot en is ingedeeld in kleine lapjes met elk hun eigen eigenschappen. Er huizen 2 champagnehuizen op het domein en een deel van de lapjes is dan nog verpacht aan derden, de twee huizen behoren tot 2 takken van dezelfde familie. Wij bezochten het kleinere huis van de 2 op het domein, dat ongeveer 4 hectare verbouwt en verwerkt op het domein. Charlotte Le Gallais, van het gelijknamige huis Le Gallais, is een veelbelovende wijnmaakster die topwijnen aflevert die niet voor niets op de wijnkaart van grote restaurants prijken. Het bezoek aan de site was zeer interessant, de proeverij vonden wij iets minder wauw, maar de gids verdiende complimenten om haar perfecte uitleg in het engels, dit wijnhuis zet wel echt in op de beleving van bezoekers, het voelde dan ook iets toeristischer aan, maar dan kan ook aan de “Hollanders” in de groep gelegen hebben, die confronteren je er wel mee dat je een toerist bent.
www: https://www.champagnelegallais.com

We moeten meegeven dat we ’s avonds in Epernay een poging gedaan hebben om een deftig restaurant te vinden, wat ons betreft een grote teleurstelling, het is niet dat het Aziatisch restaurant waar we uiteindelijk gegeten hebben niet lekker was, maar de sfeer was niet wat we zochten. Alle restaurants waren volzet en in de omliggende dorpen die we al gepasseerd waren was zo goed als alles gewoon gesloten. 


 

Op dag 2 hadden we 2 bezoeken in de Côte de Blancs op het programma en een vrije namiddag voor sightseeing. 

Eerste bezoek op zondag was een tasting met tapas, werkelijk een excellent idee van het kleine huis Champagne Poirot in Bergères-lès-vertus, want zo heb je ineens ook een idee bij welk type gerecht de wijnen goed tot hun recht komen. Wij kregen bij hun Extra Brut Blanc de blancs lekkere toastjes met gerookte zalm en zalmmousse. Bij de Brut Grand Réserve kregen wat gedroogde ham en rillettes. Bij de rosé kwam het dessertje met wat rode vruchten bavarois en de legendarische biscuit Rose de Reims. De wijnen waren totaal anders dan die uit de vallei van de Marne, maar uiteraard zeer lekker. Dit huis wordt gerund door een charmant koppel die je ontvangen in hun veranda en hun verkoop doen vanuit de garage onder de woning. Ze waren uiterst gastvrij en deelden met veel plezier hun liefde voor het métier met hun gasten.
www:
https://champagnepoirot.jimdofree.com

Aansluitend hadden we een afspraak bij een huis dat ik op 1 (verouderde) site vermeld vond met melding dat het uitgebaat wordt door een Vlaming en zijn Franse echtgenote die al de 4de generatie wijnbouwers is. We werden hartelijk onthaald door die laatste die ons vooral hun Brut liet proeven en ons uitleg gaf over het huis en hun werking. Met hun 8 hectaren waren ze de eerste waar we kwamen die niet alle druiven voor eigen gebruik kweken, maar die ook leveren aan oa Moët & Chandon en Bollinger. De gastvrouw Sophie trakteerde ons op een goed gesprek over gevarieerde onderwerpen. Een heel leuke kennismaking met een charmant huis in Grauves dat nog maar in de 2de generatie champagne verbouwt. Hier kochten we (onder andere) ook een Blanc de Noirs om deze thuis eens te proberen.
www:
https://champagne-remue-gaspard.com/fr/

Daarna volgden we de Route Touristique du Champagne van de Côte de Blancs op zoek naar wat mooie fotoplekjes. Vooral de wijngaarden van Veuve Cliquot zijn fotogeniek, maar persoonlijk vind ik dat ook de kleine “kalksteentjes” met de huizen op heel intrigerend fotomateriaal. 

Zondagavond hadden we gereserveerd in een restaurant dat op tripadvisor hoog aangeschreven stond in Vertus. La Comedia is een italiaans restaurant dat op zaterdag afgeladen vol zat en dus geen plaats meer had voor ons, maar op zondag was het er vrij rustig en hadden we de kans om de mindere maaltijd van daags voordien door te spoelen. Excellente keuken en professionele bediening. Een aanrader als je in de streek bent.
www:
https://www.restaurantlacomedia.com


 

Op maandag hadden we een afsluitertje gepland onder de vorm van een bezoekje aan één van de grotere huizen in Epernay. Onze keuze viel op Mercier, waarvan we op voorhand hoorden van verschillende kanten dat het de beste prijs/kwaliteit bood voor een bezoek. En een bezoek aan het huis van de prettige gestoorde stichter Eugène Mercier is wel degelijk de moeite. Zijn visie was dat Champagne moest bereikbaar zijn voor iedereen en dat is toch wel een nobele gedachte. Ondertussen maakt het huis deel uit van de LVMH-groep maar ze blijven het luchtig oppakken bij hun rondleidingen die ook in het nederlands beschikbaar zijn (met de audioguide). De rondrit van 1km in een treintje door een stukje van de 18km gangen die uit de kalk gehouwen werden is indrukwekkend. Er werd afgesloten met het proeven van 1 glaasje Brut (we moesten nog terug naar huis daarna, dus dat was meer dan voldoende om 10u15 ’s morgens).
www:
https://www.champagnemercier.com


 

We logeerden in de Auberge Saint-Fergeux te Gionges, een nette herberg met 8 kamers die we boekten met een bongo-bon. De Herberg heeft ook een restaurant dat gespecialiseerd is in streekspecialiteiten zoals zelfgekweekte foie gras en maigret de canard. Wij zijn geen liefhebbers en lieten dit links liggen. Het ontbijt was beperkt maar wel kwalitatief. De netheid was onberispelijk en het comfort was zeker van een goed niveau. Of we er nog absoluut terug zouden willen gaan weet ik niet, het was niet echt onze stijl, maar voor een eenvoudige overnachting in passage is het zeker voldoende. 

Als je geen flauw idee hebt waar je heen kan in de Champagne is er de website www.champagne-booking.com. Deze site geeft je de mogelijkheden tot bezoek en proeven aan bij verschillende huizen met de prijs erbij en mogelijkheid tot het online-boeken ervan. Wij hadden heel goeie ervaringen met de site en hun helpdesk, maar hoorden van de uitbaters wel dat we in de toekomst zeker rechtstreeks mogen contact opnemen, de marge die de site neemt op een bezoek ligt blijkbaar vrij hoog. In één van de gevallen werd zelfs gezegd: met die bestelling zou ik je normaal niet doen betalen voor het bezoek, maar via die site kan ik dat niet doen. Dus zeker een ok website, zeer betrouwbaar, maar als je het ziet zitten, contracteer de huizen dan gewoon per mail of per telefoon. 

Wij kochten op elk domein dat we bezochten minstens 2 flessen, voor onszelf, op bestelling voor familie of als geschenk voor de oppassers van de 3-yo. De startprijs van de domeinen die we bezochten varieert tussen 14€ en 29€. We hebben zowel Blanc-de-blancs, Blanc-de-noirs als Blanc-de-meuniers mee en verschillende andere variaties voor verschillende gelegenheden.

We hadden ongelofelijk veel plezier met z’n twee, zonder kindjes, dat was eens nodig. Maar volgens ons is de Champagne een bestemming die ook met een klein groepje heel leuk is om te doen. We komen er zeker terug.

Vakantieplannen

Standaard

Dat het geen gewone tijden zijn, dat is een open deur intrappen. Ik leg me ook al weken neer bij de maatregelen, het is voor ons eigen goed hé.

Maar aan de andere kant zijn er ondanks de versoepeling van de maatregelen en de stilletjes groeiende bubbels toch nog veel onzekerheden waar ik me ongemakkelijk bij voel.

Als eerste was het de bedoeling dat ik op 1 april bij een nieuwe werkgever aan de slag zou gaan, de omstandigheden hebben mijn verblijf bij NMBS tweemaal met een maand verlengd. Op zich goed opgelost, ware het niet dat elke maand minder bij de nieuwe werkgever in 2020 2 dagen verlof minder betekenen in 2021. Kleine dingen die dus volgend jaar nog eens doorwegen. Daarnaast komt dat ik nu op een maand van de zomervakantie met geen enkel vooruitzicht op een heropening van de kleuterscholen geen idee heb hoe mijn nieuwe job in de eerste maanden te combineren valt met het kleuterleidsterschap. Op mijn oude job viel dit al bij al nog mee, maar ik was er dan ook aan het afronden, dat is wat anders dan als starter. (Of zo voel ik dat toch aan.)

Ik kende de duojob voordien alleen van het concept waar meerdere mensen één job opsplitsen en samen vervullen. De laatste weken maakte ik willens nillens kennis met een nieuwe invulling die onze regering eraan gaf: één iemand moet zijn eigen job uitvoeren van thuis uit en tegelijk ook de job van leerkracht op zich nemen. Allemaal goed en wel, maar ik heb klachten: het kind krijgt niet de aandacht die hij verdient en het werk haalt niet de kwaliteit die je bij een volledige focus kan bereiken. Dus eigenlijk zijn er alleen verliezers in dit systeem.

De opvang van onze driejarige komt grotendeels op mijn schouders terecht. Dat is niet echt een keuze. Tine werkt bij een lokale overheid in het sportpark als redder/baliemedewerker en hoewel geen enkele van haar normale functies op vandaag doorgaat houdt de gemeente haar aan de slag. Verschillende administratieve projecten krijgen extra ondersteuning van mensen die hun normale job niet kunnen uitoefenen. Maar je kan het al denken, er is wel een maar. Tine heeft een deeltijdse job aangenomen waarbij ze normaal hoofdzakelijk in de namiddag, ‘s avonds en in het weekend werkt en overdag in de week veel thuis is. De administratieve projecten gaan natuurlijk door tijdens de normale kantooruren. Wat maakt dat ze nu dus 3 á 4 dagen per week de hele dag weg is. Dan wordt de thuiswerker de Chinese vrijwilliger/pre-teacher/interimjuf. Momenteel is er nog geen enkel vooruitzicht voor de heropening van de indoor-sportinfrastructuur en zwembaden, dus voor onbepaalde duur blijven de kantooruren gelden.

Klinkt niet slecht geregeld tot nu toe … we hebben het toch gedaan. Maar dan komt het, de vakantie komt eraan, we moeten een vakantieplanning maken voor wanneer Lucas er zal zijn en Tine moet tegen eind Mei laten weten op haar werk wanneer ze haar verlof wil in Juli en Augustus. En dan komt de vraag: wanneer is wie thuis voor de kinderen ? Awel, wij weten het niet, niemand weet het … maar toch moeten we plannen … t kan aan mij liggen, maar ik lig daar wakker van, hoe kan je iets plannen zonder kader ? Zonder enig vooruitzicht ?

Tine kan er niks aan doen, ik kan er niks aan doen, maar regels zijn regels het verlof moet aangevraagd worden voor eind mei. (Normaal eind april, maar corona zorgde voor een maandje uitstel) En eens het vastligt dan kan het niet meer veranderen. Maar wat als we alles “regelen” (vraag me niet hoe) en dan plots gaan de sportparken weer open ?

Ik hoor de politiek graag bezig, maar ondertussen heb ik het stilaan gehad, halfslachtige regelingen met bubbels van 4 of 8, sectoren zoals sport, toerisme, evenementen en horeca die geen enkel vooruitzicht krijgen, kleuters die quantité négligable zijn, … ik snap dat er mensen zijn die de pedalen verliezen. Je hebt zelf geen enkele houvast maar er zijn wel verwachtingen van alle kanten … het ideale recept voor een burn-out me dunkt.

Als u me nu kan excuseren, ik moet een vakantieplanning gaan maken … of ik zit in een hoekje te tobben over hoe ik daar in godsnaam kan aan beginnen …